Bębny wojny znów biją w całej Azji Południowej. Pośród krwiożerczej histerii musimy pamiętać o tej prawdzie: żadna imperialistyczna wojna nigdy nie przyniosła korzyści ludziom pracy.
Jak ostrzegał nas wielki rewolucyjny poeta Bertolt Brecht:
„Wojna, która nadchodzi
Nie jest pierwszą. Przed
nią były Inne wojny.
Kiedy ostatnia dobiegła końca
Byli zdobywcy i podbici.
Wśród podbitych zwykli ludzie
głodowali. Wśród zdobywców
Zwykli ludzie też głodowali”.
Słowa te ujawniają brutalną rzeczywistość, w której robotnicy i chłopi po wszystkich stronach cierpią w równym stopniu podczas wojny. Zwykli ludzie nigdy nie chcą wojen – są one wymuszane na nas przez klasę kapitalistyczną, która czerpie zyski z naszego cierpienia. Producenci broni bogacą się na sprzedaży bomb, podczas gdy nasze dzieci głodują. Politycy zdobywają władzę, oddzielając braci od siebie. Elity korporacyjne śmieją się, licząc zyski z wojny, podczas gdy robotnicy tracą życie.
Obecnie w Indiach i Pakistanie klasy rządzące bawią się w niebezpieczne gry z bronią nuklearną, podczas gdy 800 milionów Południowych Azjatów walczy o następny posiłek. Chcą, byśmy nienawidzili naszych sąsiadów, podczas gdy oni okradają nas wszystkich. Inflacja, bezrobocie i choroby, którym można zapobiec, nękają nasze społeczności nie z powodu rzeczywistego niedoboru, ale dlatego, że kapitalizm tworzy sztuczny niedobór dla zysku.
Rozwiązanie jest jasne: musimy zerwać łańcuchy kapitalizmu w całej Azji Południowej poprzez rewolucyjną jedność klasy robotniczej. Tylko poprzez obalenie systemów kapitalistycznych we wszystkich naszych krajach możemy zbudować dobrowolną socjalistyczną federację, w której spekulacje wojenne są niemożliwe; gdzie zasoby są dzielone zgodnie z potrzebami, a nie chciwością; gdzie granice nie dzielą pracowników, ale solidarność nas łączy.
Podżegacze wojenni chcieliby, byśmy uwierzyli w ich kłamstwa: że wojna przynosi bezpieczeństwo, że nasi sąsiedzi są wrogami, że kapitalizm można zreformować. To są śmiertelne iluzje. Historia dowodzi, że w kapitalizmie każdy okres pokoju jest tylko przygotowaniem do kolejnej wojny. Indyjskie i pakistańskie klasy rządzące doprowadziły dwa miliardy ludzi na skraj nuklearnej zagłady dla własnej władzy i zysku.
Robotnicy Azji Południowej: nasi prawdziwi wrogowie nie są po drugiej stronie granicy, ale w pałacach i rządach naszych własnych krajów. System kapitalistyczny, który tworzy ubóstwo, tworzy wojny. Ten sam system, który odmawia nam opieki zdrowotnej i edukacji, wysyła naszych synów i córki na śmierć na wojnie. Musimy się organizować, edukować i walczyć – nie dla jakiejkolwiek flagi czy narodu, ale dla naszego wspólnego interesu klasowego.
Drogą naprzód jest rewolucyjny socjalizm. Nie poprzez wybory, które nic nie zmieniają, nie poprzez petycje do naszych ciemiężców, ale poprzez zorganizowaną siłę robotników i chłopów zjednoczonych ponad wszystkimi sztucznymi granicami. Kiedy będziemy kontrolować fabryki i pola, nie będziemy mieli powodu do wojny. Kiedy będziemy dzielić się bogactwem, które tworzymy, wszyscy będziemy mieli go pod dostatkiem.
Niech słowa Brechta przypomną nam, że w każdej wojnie zawsze głodują zwykli ludzie. Tym razem odmówmy grania w ich śmiertelną grę. Zamiast tego zbudujmy socjalistyczną przyszłość, w której wojna będzie tylko gorzkim wspomnieniem.
Nie dla imperialistycznej wojny!
Tylko wojna klasowa może zakończyć wszystkie wojny!
Robotnicy wszystkich krajów, łączcie się!
Dla Socjalistycznej Federacji Azji Południowej!
Oryginalny tekst: https://marxist.com/india-pakistan-war-only-serves-the-rich-workers-must-unite.htm
