Bez rewolucyjnej teorii nie jest możliwy ruch rewolucyjny.
Włodzimierz Lenin
Jednym z najbardziej podstawowych zadań każdego komunisty jest nieustanna praca nad własną edukacją. Bez zrozumienia otaczającej nas rzeczywistości nie jesteśmy w stanie wypracować odpowiednich rozwiązań na obecnie palące problemy ruchu rewolucyjnego.
Marksizm to nie zbiór przestarzałych pism lub teorii z ubiegłego wieku, lecz spisana i przeanalizowana suma doświadczeń ruchu robotniczego na przestrzeni całej historii walk klasowych. Bez wnikliwej znajomości zarówno zwycięstw jak i porażek naszych poprzedników, będziemy skazani na popełnianie tych samych błędów.
Poniżej znajdziecie do pobrania bezpłatne e-booki klasyków marksizmu w formacie .epub. Nasza kolekcja będzie się stale rozszerzać, oferując szczególnie te pozycje, których trudno szukać w polskim internecie.
Lew Trocki
Program przejściowy
Patrzeć otwarcie w oczy rzeczywistości; nie szukać linii najmniejszego oporu; nazywać rzeczy po imieniu; mówić masom prawdę, jak by nie była ona gorzka; nie bać się przeszkód; być wiernym w sprawach małych jak i wielkich; opierać się na logice walki klasowej; porywać się, gdy nadejdzie czas działania – takie są zasady Czwartej Międzynarodówki. Pokazała ona, że umie płynąć pod prąd. Najbliższa historyczna fala poniesie ją na swym grzbiecie.
Napisana w 1938 r. niezwykła praca Trockiego Program przejściowy wydaje się dziś jeszcze bardziej aktualna niż w momencie jej powstania. Przez długi czas wydawało się, że prognozy Trockiego odnoszą się do odległego okresu historycznego, tak odległego od dzisiejszej rzeczywistości, jak jakaś odległa galaktyka od Ziemi. Na pozór wydawało się, że kapitalizm z powodzeniem rozwiązał swoje problemy, a marksistowska teoria kryzysu okazała się nieaktualna.
Teraz wszystko stanęło na głowie. Burżuazyjni ekonomiści nie są w stanie wyjaśnić obecnego kryzysu, który według nich miał nigdy nie nastąpić. Oficjalna ekonomia przedstawia obraz zamieszania, niekompetencji i nieładu. Niedawno Paul Krugman, wybitny ekonomista, wyznał, że przez ostatnie 30 lat teoria makroekonomiczna była „w najlepszym razie spektakularnie bezużyteczna, w najgorszym – pozytywnie szkodliwa”.
Dla kontrastu Program przejściowy wydaje się być napisany nie 87 lata temu, ale wczoraj. Zawarty w nim opis stanu światowej gospodarki można odnieść do obecnego kryzysu bez zmiany choćby jednej kropki czy przecinka. Tutaj widzimy kolosalną wyższość metody marksistowskiej nad burżuazyjnym empiryzmem.
Alan Woods
Stalin: 50 lat od śmierci tyrana
Pięćdziesiąt lat temu świat obiegła wiadomość o śmierci Stalina. Przez dziesięciolecia stalinowska machina propagandowa uparcie promowała mit Stalina jako „Lenina dnia dzisiejszego”, który wcześniej miał przewodzić partii
bolszewickiej wspólnie z Leninem. Ale wszystko to było tylko konstruktem usprawiedliwiającym uzurpację władzy przez tyrana, który zniszczył partię Lenina, zlikwidował polityczne zdobycze Października i zdemontował Międzynarodówkę Komunistyczną.
72 lata temu świat obiegła wiadomość o śmierci Józefa Stalina. Przez dziesięciolecia stalinowska machina propagandowa uparcie promowała mit Stalina opisując go jako „Lenina dnia dzisiejszego”, oraz tego, który miał wcześniej wspólnie z Leninem przewodzić partii bolszewickiej. Ale wszystko to było tylko konstruktem usprawiedliwiającym uzurpację władzy przez tyrana, który zniszczył partię Lenina, zaprzepaścił polityczne zdobycze Października i zdegenerował Międzynarodówkę Komunistyczną.
W rzeczywistości Stalin odegrał bardzo drugorzędną rolę w historii partii bolszewickiej. Został członkiem jej Komitetu Centralnego w czasie, gdy w Rosji brakowało doświadczonych ludzi. Stalin uczestniczył w V Zjeździe Partii w Londynie w 1907 roku, ale nie wypowiedział ani jednego słowa na żadnej z sesji. Stalin był tym, kogo można nazwać „praktykiem” – zawodowym funkcjonariuszem, zaangażowanym w praktyczne i administracyjne aspekty pracy partii rewolucyjnej. Nigdy nie był teoretykiem, pisarzem ani mówcą. Interesowała go jedynie budowa machiny partyjnej.
Tacy ludzie mogą odgrywać ważną rolę w partii, o ile znajdują się pod zdecydowaną kontrolą teoretycznie rozwiniętego i ideologicznie mocnego jej kierownictwa. Ale jeśli próbują przejąć kontrolę nad partią i zastąpić teorię organizacyjną ciasnotą, zawsze stanowi to przepis na katastrofę. Pozbawieni autorytetu politycznego i moralnego, zawsze będą odwoływać się do aparatu by rozwiązywać problemy wewnątrzorganizacyjne. To gotowy przepis na kryzysy i rozłamy. Co więcej, ludzie tacy mają tendencję do podejścia do każdego problemu z organizacyjnego i administracyjnego punktu widzenia. Zdarzyło się to więcej niż raz w historii ruchu rewolucyjnego – i zawsze z jak najbardziej negatywnymi skutkami.
Opublikowana poniżej książka stanowi zebranie cyklu artykułów napisanych przez Alana Woodsa w 2005 roku pod wspólną nazwą „Stalin: 50 lat od śmierci tyrana”.
Karol Marks & Fryderyk Engels
Program przejściowy
Niewiele jest w historii dzieł, które przetrwały próbę czasu i pozostają aktualne i dziś. Na podium zdecydowanie plasuje się jednak Manifest Partii Komunistycznej, który nie tylko nie stracił na znaczeniu w toku rozwoju dziejów, lecz wręcz na nim zyskał, ukazując nam bez cienia wątpliwości, jak po-prawne były przesłanki jego autorów — Karola Marksa i Fryderyka Engelsa. Jest tak dlatego, gdyż metoda marksistowska jest najlepszym narzędziem do opisu świata, w którym żyjemy, a zatem i kluczem do tego, by go zmienić. W tym sensie czytelnik ma w ręku nie tyle historyczny dokument, lecz raczej jak najnowocześniejszy podręcznik.
Kapitalizm rzecz jasna nie pozostał bez zmian od czasów, gdy pisano Manifest. Jednak kierunki jego rozwoju — jak panowanie wielkich mono-poli, zmierzch feudalnej przeszłości, postępujące uspołecznienie produkcji czy pomnażanie szeregów proletariatu — zostały w niniejszej pracy wyraź-nie nakreślone. Dowodem na słuszność tych przewidywań jest dobrze nam wszystkim znana rzeczywistość.
Motorem historii są przeciwieństwa klasowe. Już za czasów Marksa ich rewolucyjny potencjał był dostateczny, by zmieść przedawnione, burżuazyjne stosunki produkcji. Dziś ta energia jest większa niż kiedykolwiek, a jej nosicielem jest proletariat — uciskana klasa pracująca całego świata. I tak samo, jak gromadzące się ciśnienie w skorupie ziemskiej w końcu powoduje potężne erupcje, zmieniające na zawsze pozornie stały krajobraz ziemski, tak rewolucyjna masa klasy pracującej wypłynie czerwoną, wrzącą lawą na stoki historii, by na zawsze zmienić ludzkość — na lepsze.
A jednak nie może być ruchu robotniczego bez jego przywództwa, i nie może być takiego przywództwa bez zorganizowanej grupy profesjonalnych rewolucjonistów, zbrojnych w marksistowską teorię, doświadczenia po-przednich pokoleń i bezkompromisową odwagę, by stać na czele dalszego rozwoju ludzkości. Dlatego wyciągamy do was rękę — razem ruszymy z posad bryłę świata!